The Spiritual Reformer
The path of Guru-Bhakti-Yoga established by Swami Umanand is only for those who surrender to the Guru and have desire for spiritual progress through Devotion (Bhakti) and Knowledge (Jnani Bhakti). Hence the path is not for those who aim for only worldly fulfillments. Instead of that, Swami taught devotees to progress in spiritual life (Paramarth) through worldly life (Prapanch).
Mahayogi Swami Umananda Saraswati (31 Dec, 1916 - 1 March 1984) born Kashi Thosar, was a modern Yoga Guru who initiated thousands into Gurubhakti Yoga or Kundalini Yoga. Swami Umananda belonged to the ancient Datta Guru tradition revived once again by none other than the great Avadhoot Bhagwan Nityananda of Ganeshpuri and nurtured further by his disciple, the Siddha Yoga Master, Gurudev Muktananda of Ganeshpuri. In honorific style she was often called Swami Umananda. Gurudev Muktananda called her Kusumtai or Tai in a familiar way. She was lovingly called Tai, meaning elder sister.
Baba Muktananda told Swami Umananda to stay in Mumbai. Thereafter, she set up Shree Gurudev Dhyan Mandir at Andheri in Mumbai, the busiest cosmopolitan city of India. Thus the Siddha Yoga lineage of Nityananda, Muktananda and Umananda appeared in Mumbai and blessed thousands on the path of Siddha Yoga.
Swami Umananda is a modern Guru in the awakening of Kundalini Shakti. Tai often said “The Guru is what Guru does”, ‘दीक्षा देणे साधुजना’ . Her mission is to awaken in aspirants the Kundalini Shakti, which is the divine consciousness, by means of Shaktipat Diksha and further their spiritual development. Shaktipat Diksha is a subtle spiritual process where the Guru transmits divine spiritual energy into the aspirant either by touch, look, word or thought. This is also known as the awakening of Kundalini Shakti, or diksha or initiation with the special blessings from the Guru. It marks the advent of spiritual awareness in the disciple.
A true Guru not only awakens the sleeping Kundalini but also channels the creative energy properly. With this awakened Shakti the aspirant comes across wonderful spiritual experiences. Being blessed by the Guru, he also develops a sense of well-being and is able to meditate better. His attitude towards life undergoes a change. There is a spontaneous feeling of peace with himself and the world. He feels the presence of the divine grace of the Guru around him, protecting and guiding him. His family life improves and he is able to sort out difficulties easily.
This sadhana at the feet of the Guru is known as Siddha Yoga of Gurukripankit गुरूकृपांकीत Yoga, that is, Yoga practiced after receiving grace from a perfect Master or the perfect Guru. Swami Umananda prefers to call this Yoga the Gurukripankit Yoga, the secret yogic practice of Siddha Guru’s grace. The secret of Gurukripankit Yoga lies in its naturalness and spontaneity. It does not involve severe austerities, nor does it involve painful yogic austerities, asceticism, repression or arduous exercises. Nothing is imposed from the outside. All the experiences result from inner inspiration or the workings of the Guru’s grace.
Upcoming Events
In words of Gurudev
|
When Guru is bliss incarnate Why should a disciple be miserable indeed? A Guru devotee must always be happy Because Guru favours him surely Take it from Me Guru is never averse to his devotee |
|
When Guru tells you to do some work, You have only to say 'yes' because when He orders you to do something, he gives you the power to do it at the same time and gets the work done through you. If you do not accept His order, you are obstructing His grace.
|
|
When Guru is bliss incarnate Why should a disciple be miserable indeed? A Guru devotee must always be happy Because Guru favours him surely Take it from Me Guru is never averse to his devotee |
Articles
|
जनी सर्व सूखी असा कोण आहे। विचारे गुरुभक्तमना तूंची शोधुनि पाहे ॥ गुरुभक्तमना त्वांचि रे पूर्व संचीत केले। तया सारिखे भोगणें प्राप्त झालें ॥ |
जग अपूर्ण, लोक अपूर्ण, मग पूर्ण सुखी तरी कोणी आढळेल का? सुखाची सारी माध्यमे अपूर्ण, अपुरी आहेत. फक्त गुरुच पूर्णता पावलेला. गुरुव्दाराच पूर्ण सुख शांती लाभु शकतात. असा विचार करशील व जगांत पूर्ण सूखी शोधायला जाशील तर हे गुरुभक्त मना तुला गुरुखेरीज पूर्ण सुख निधान कोठेही गवसणार नाहीं हे पक्के समज. पूर्ण सूखाचा शोध घेतांना अखेर तुला हाच बोध होईल. जसे ज्याचें पूर्व कर्म तसे बरे वाईट भोग त्याच्या वाट्यास येतात. कर्माचा हा कायदा अटळ आहे. पण गुरुभक्त मात्र गुरुभक्तीने माफीचे कूळ होऊ शकतो. गुरुकृपेने त्याचे प्रारब्ध बदलू शकते, पुढील जन्मींच्या आयुष्यातील आयुष्य देखील गुरुआज्ञेनें ब्रम्हदेव बहाल करु शकतो. श्रीगुरुचरित्र याला प्रमाण आहे. एवढें गुरुचें महात्म्य असतांना गुरुभक्त मना. गुरुचरण सोडुन तूं कोठेही रमुं नकोस. जात्याच्या खुट्यापासचे दाणे चरडले जात नाहीत. जात्याच्या गुरुभक्ताचें नुकसान करणारी एकही गोष्ट वा व्यको परिस्थित बाहेरच्या जगात नाही हे विसरु नकोस.
--गुरुमुक्तानंद स्तवनेश्वरी आणि गुरुभाक्त्मानस बोधेश्वरी
| श्रुति-स्मृती अविज्ञाय.. |
श्रुतिस्मृति न जाणताही वेदान्ताचा अभ्यास न करणारे पण केवळ गुरुसेवा करणारेही, संन्यासी ह्या संज्ञेला पात्र होतात. पण गुरुकृपाहीन जरी वेदान्ती असला तरी तो केवळ वेषधारी, नामधारीच समजला पाहिजे, तो बोकेसंन्यासीच ठरणार. गुरुकृपा म्हणजे कुंडलिनीजागृति, संन्यासयोगाची किती सोपी युक्ति हा श्लोक सांगत आहे! आजच्या धामधुमीच्या काळी श्रुतिस्मृतिपारंगत व्हायला कोणाला फुरसत आहे? तेवढी ताकदही कोणात आहे? दीर्घायुष्य तरी कितीजणांना लाभते? अशा जीवांना उद्धाराचा, त्यांना पेलणारा मार्ग हा श्लोक सांगत आहे. गुरुसेवा ही केवढी महान आहे! गुरुसेवक केवळ गुरुसेवेने संन्यासयोगी होऊ शकतो. उलट वेदान्ती केवढाही महान आचार्य असो, पण जर त्याचा गुरू ह्या संस्थेवर विश्वास नसेल, गुरुशिष्य परंपरा तो मानीत नसेल, तो गुरुकृपाहीन असेल तर तो संन्यासपदापर्यंत पोहोचू शकत नाही. स्वत:ला संन्यासी म्हणविणारे पण गुरुकृपेस पात्र ठरलेले नसतील तर ते वेषधारी संन्यासीच समजावेत. खरा संन्यासी व बोकेसंन्यासी ह्यातला फरक सामान्य माणसाला कळत नाही व म्हणून वेषधारी संन्यासी गृहस्थी जनांना सतावतात, भेडसावतात व लुबाडतात. पण हा श्लोक खरा संन्यासी कसा ओळखावा ते स्पष्ट करीत आहे. गुरुकृपा झालेला तोच संन्यासी व त्याला दारोदार भीक मागत हिंडावे लागत नाही. गुरुकृपेने त्याला कधीही काही कमी पडत नाही. संन्यासी हा याचक नसतो, भिकारी वा भिक्षेकरी भिक्षूकही नसतो, तो दाता असतो. पूर्वी संन्यासी भिक्षा मागायला पाच घरे जात, ते संसारी जनांचे आशीर्वादाने भले करायला, स्वत:च्या पोटाची खळगी भरायला नव्हे. रामदासांसारखे समर्थ संन्यासी बसल्याजागी हजारोना जेवण देऊन तृप्त करीत. त्यांना हाती झोळी धरण्याची आवश्यकता कशाला पडेल? पण भिक्षा मागण्याचे निमित्त करून संन्यासी लोकसंग्रह, लोकजागृती करीत सत्संगाचे लोण सामान्यजनांपर्यंत पोहोचवीत. संकटांचे निर्दालन करून सुखाचे ध्वज घरोघर उभारण्यासाठी भिक्षावलंबनाचा मार्ग पत्करून संसारी जनांचे रक्षण करीत, संकटमुक्त करीत. पण आजचे संन्यासी भिक्षाच मागतात फक्त, कुंडलिनी दीक्षा देणारे गुरुकृपापात्र नसतील तर भीक मागणारे भिकारी केवळ! वेषधारी संन्याशांना व त्यांच्या कोपाला व शापाला गुरुभक्ताने भिण्याचे कांही कारण नाही. यथाशक्ति आदर करून मार्गाला लावावे. गुरुभक्ताला असे बोकेसंन्यासी काही अपाय करू शकणार नाहीत. त्याचबरोबर गृहस्थालाही चारी आश्रम प्रपंचांत राहून कसे पुरे करता येतात तेही हा श्लोक दाखवून देत आहे. आपल्या पूर्वजांनी शतायुषी भव म्हणून शंभर वर्षांचे टाइमटेबल करून ठेवले आहे. पहिली पंचवीस वर्षे विद्यार्जन, मग पंचवीस वर्षे वैवाहिक जीवन, पुत्रप्राप्तीने पितृऋण फेडणें, नंतर पंचवीस वर्षे वानप्रस्थाश्रम म्हणजे घरीच राहूनही मनाने संसारातून निवृत होऊन शास्त्रांच्या अध्ययन-अध्यापनांत काळ कंठणे व अखेरची पंचवीस वर्षे संन्यासयोग म्हणजे संकल्पांचा न्यास. घरदार न सोडताही, प्रपंचांत राहूनही गुरुसेवकाला केवळ गुरुसेवेने चारी आश्रम पुरे करता येतात. गुरुसेवा म्हणजे गुरूच्या देहाची सेवा नव्हे, तर गुरुउपदेशानुसार साधना करणे ही गुरुसेवाच होय.
--श्रीगुरुगीतार्थेश्वरी (Marathi)
| यत्रैव तिष्ठते सोऽपि, स देशः पुण्यभाजनम् । मुक्तस्य लक्षणं देवि, तवाग्रे कथितं मया ॥ |
Wherever he may dwell, that place becomes holy
O Goddess! Thus I have described to you the characteristic
of a liberated one. Shri Guru Geeta leads the one who
follows Her honestly, to the Goal of Self-realization, helping
him to climb the ladder of sadhana, giving him full
description of seeker, sadhana and siddha. Shri Guru Geeta
removes all the doubts from the seeker's mind by telling him
the characteristics of the liberated one and the effects of
self-realization. This stanza is summarizing all the
characteristics of a Siddha, that have been so far described
In short the dwelling place, abode of Siddha Purusha also
equally is full of merit and does good to all. The realize
perfect man makes any place where he lives, holy and sacred
the place achieves the importance of Purusha-kshetra. So
much influence he has over and about the place of his abode.
Many miles around his abode, whoever happens to roar
about, even his safety is assured, his life and property are
protected because of the Siddha's power. It is said that ever
if by mistake anybody unconsciously follows the path to
Pandharpur, it amounts to meritorious act on his part, in
the same way, all those who live near or round about the
holy place where the liberated man resides, obtain merit
automatically, without doing any deliberate efforts, and they
too get liberated sooner or later. This stanza thus tells the
greatness of the holy man's residence too. That is why the
liberated one never dwells at one place for long, but roams
about all over the world, and creates several holy places
for people to get liberated. He travels a lot from time to
time, from place to place. As the Sun shines from one place
and throws his rays all over the world so also the liberated
one remains at one place but the whole circumference
becomes bright with his divine light and the darkness of
ignorance is removed. The place becomes the abode of
self. This is the characteristic of Guru-Tattva. This is the
Tattva. This is the effect of it.
--Shri Gurugeetartheshwari
ध्यानमूलम् गुरोःमूर्तिः
पूजा मूलं गुरोः पदम्
मंत्रमूलम् गुरोः वाक्यं
मोक्षमूलं गुरोः कृपा
